1. Həftədə bir, on gündən bir də olsa, məhləmizdə bir qızla qarşılaşırdım. Hardasa 21-22 yaşı olar. Azərbaycan ortalamasının üstündə bir gözəlliyi var. O boyda Məhlədə 2-3 qız diqqətimi çəkirsə, ilki odur elə. Üzündən, tipindən xoşum gəlir: görəndə gözüm bayram edir, xoş oluram. Ən pisi də odur ki, hər dəfə də üz-üzə gələndə qarşılaşırıq: yəni o gedir, mən gəlirəm, ya da əksinə. moment sıxırdım ki, necəsə ikimizin də bikar olub özüyçün fırlandığı, harasa tələsmədiyi, ya da eyni yolu gedəcəyimiz bir an olsun, tema açım və diaqloqumuz yaransın, tanış olaq. Ancaq it ilində bir dəfə qarşılaşıb, onda da bir neçə saniyəlik "eyecontact"dan başqa bir şey yox idi ortalıqda. Bu qızın bu başlığa yazacağım entriyə nə aidiyyəti var, onu yazım öncə.

Hardasa bir həftə qabaq gecə 11 tamam, 12-ə işləmiş idi. məhlənin lap yuxarı başından girdim ki, qaldığım bloka içəri tərəflə gəzərək gedim* ən aşağı binada qalıram . Gördüm məhləiçi skamyalardan birinin qabağında 50-60 yaşlarında bir kişi oturub. Hə, üstündə yox, məhz qabağında: götün yerə qoyub, kürəyini skamyaya söykəyib, ayaqlarını uzadıb, başını da aşağı əymiş formada düz kondisioner suyu tökülmüş yerdə oturmuşdu. ilk baxışda sanki ağır bir xəbər alıb çökmüş təsiri bağışlayırdı. uzaqdan görən kimi azacıq yavaşlayıb birinci diqqət elədim ki, yəqin yanında kimsə var kömək edən, bəlkə dükana-filan gedib ki, su-zad alsın. Amma gördüm bir neçə nəfər onu gördüyü halda qozlarına olmadan keçib getdilər, yanına da yaxınlaşan yoxdu. Mən də özümdən asılı olmadan ona tərəf götürüldüm.

Yaxınlaşanda əlimi çiyninə qoyub "nətərsən, ay dayı? Nolub sənə?" filan dedim, reaksiya gəlmədi. Başı aşağı sallamışdı, ayaqqabılarını, saatını çıxarıb kənara qoymuşdu deyə qorxdum ki, ürəktutması olar, keçinib edər. Bir-iki dəfə silkələyib yenidən verdiyim "ağsaqqal, içmisən? Araqdandı? Bir cavab ver görək!" sualıma başını silkələyəndə aydın oldu ki, sən demə o qədər içib ki, heç ağzı söz belə tutmur. Bunu özünə gətirməyə çalışarkən bir yandan da ətrafa göz gəzdirirdim, bəlkə əlavə kömək edən ola. 1-2 nəfər də keçmişdi artıq, amma bunların da heç birinin qozuna deyildi, halbuki görürlər ki, kişiyə kömək etməyə çalışıram, durumu heç o deyil* bəlkə də ilk dəfə deyildi deyə laqeyd idilər, bilmirəm .

Nəysə, bir neçə dəqiqə kişini birtəhər ayıltmağa çalışdım ki, cəhənnəm, heç olmasa skamyanın üstündə otursun. Pəzəvəngin də rahat bir 90+ çəkisi olardı. Bütün ağırlığını da verirdi, bildiyin zıkkındım da bunu qaldırıb skamyaya otuzduranacan. Nə qədər "dayı, hansı blokda qalırsan?" soruşdumsa da, cavab vermədi. Ən çox da telefonun kodunu açmağını istəyirdim ki, zəng edim kiməsə, bir xəbər alım. Birdən səhhətində başqa problem olar, mən də nəyisə yanlış edib daha da pox qoyaram, əlimdə qalar deyə ehtiyat edirdim. Bir neçə dəqiqə sonra zəng gəldi, qadın adı idi. Telefonu açıb durumu izah elədim, yoldaşı imiş. xahiş edim ki, bloku desinlər və mümkündürsə, blokun ağzına düşüb qapını açsınlar (pul itməyi cəhənnəm, birdən başqa nə isə istifadə etmiş olar, əl izim düşər deyə riskə girmədim əlimi cibinə salıb onun açarını işlədim).

Nəsə, güc-bəla bunu otuzdurdum, ayaqqabılarını geyindirdim, qoluna girib bloklarına tərəf aparmağa başladım. Yerdən durmağa çalışanda üstündə oturduğu kondisioner suyuna dəydi əli, sonra da qoluma, əlimə yaxıldı. Ayağa durmağa çalışanda əlini çiynimə qoyanda iyidən hiss elədim ki... içini sikim! sikim belə işin liçniy içini! sən demə üstündə oturduğu, o yerdəki su kondisioner suyu deyil: Sidiyidi, sidiyi! kişi bildiyin oturduğu yerdə götünün açarını itirib altına işəyibmiş bir partiya. "özü bir sikimlik adam deyil, amma arvadı-uşağı var, qonum-qonşusu qabağında biyabr olmasınlar" fikrinin dərdindən dedim qoy aparım axıra kimi. Bunun belindən tutub özümə sıxdım ki, göt-baş olub yıxılmasın.

Blokları yaxında idi. Çatıb Bir dəqiqə gözləməmiş qapı açıldı, bir qadın çıxdı. Gördüm arvadın gücü çatası deyil bunu daşımağa, dedim qoy əziyyət çəkməsin, evə kimi qaldıraram. işdi də, birdən yıxılıb edər, bir də can çəkişməsin qaldırmağa. Yolda da hardan "tapdığımı" - filan soruşdu. Nəsə, Qalxdıq evlərinə qapını açdı, kişini yoldaşına təhvil verib içəri ötürəndə yan otaqdan bir qız çıxdı. Blyaaat! Ay blyat! ikinci dəfə "sikim belə işin içini!" dedim öz-özümə. Qız həmin o başda dediyim qız idi. Gəldi girdi qoluna, mən də anasının "allah köməyin olsun, bala, çox sağ ol" sözlərinə "dəyməz" deyib tez çıxdım aradan.

Dünən yox srağagün işdən tez çıxıb gələndə o qızla qarşılaşdıq yenə. Normalda bir-birimizə bir neçə saniyəlik diqqətlə baxıb keçdiyimiz halda, bu dəfə Məni görən kimi tez gözün çəkib, başın aşağı edib, görməzdən gələrək tez-tələsik keçdi getdi. Mən də eynisini elədim ki, narahatlıq duymasın. indi 2 gündü hər xatırladıqca qruz basır məni. Qız allah bilir necə xəcalət çəkib, utanc duyur bu hadisədən. Kim dədəsininin içib altına işədiyi göt vəziyyətində evə gətirilməsini görsə, duymaz ki? Üstəlik, diqqətini çəkən bir əks cins tərəfindən.. Yadıma düşdükcə kişini söyüb batırıram. Adama deyərlər, ay yaşayışını sikdiyim, bu poxu içirsənsə, qədərində iç də. Özün öz sikivə deyilsən, heç olmasa yoldaşıvı, əsas da qızıvı fikirləş də, ay mən deyən, ay oğraş, lazımıydı indi qızın kiminsə qabağında xəcalət duyub pis olsun?
indi dilemma içində qalmışam ki, görəsən gələn dəfə üçün qızı saxlayıb ona pis baxmadığımı, bu şeyə görə utanmağa ehtiyac olmadığını, götverən atasının hərəkətlərinə görə məsuliyyət daşımadığı filan barədə 1-2 kəlmə deyib təsəllimi edim, yoxsa ümumiyyətlə, yolumu dəyişib heç üz-üzə gəlməməyəmi çalışım ki narahatlıq duymasın? Nə bilim əşşi, qalmışam belə..

Edit: məhlədən köçmüşəm, o vaxtdan sonra da qızla qarşılaşmamışam.